Een medewerker komt bij je met een probleem. Thuis is er iets aan de hand, hij heeft iets meegemaakt wat heftig was of hij zit gewoon niet lekker in zijn vel. We hebben het allemaal wel eens. Het is het leven. Maar jij als ondernemer verwacht ook dat iemand zijn werk doet en wil je het liefst dat diegene er ook met volle aandacht en inzet bij is. Hoe ga je hier mee om? Want natuurlijk heb je begrip voor de situatie, maar je hebt ook een bedrijf te runnen. Hoe je dit het beste aanpakt, lees je in deze blog.
Je medewerker Hans zit er doorheen. Je zag het gebeuren. Zijn relatie is net uitgegaan en hij heeft het niet zien aankomen. Het valt hem zwaar. Waar hij meestal vrolijk binnenstapt ’s morgens, kan er nu nog maar net goedemorgen vanaf en kruipt hij snel achter zijn laptop. Hij doet wel wat dingen, maar veel komt er niet uit zijn handen. Vanmiddag heeft hij een gesprek met je ingepland. Je ziet de bui al hangen. Hij komt natuurlijk met zijn hele verhaal en wil vast tijd voor zichzelf of de permissie om even minder te hoeven bijdragen. Maar jij hebt Hans keihard nodig om nieuwe klanten binnen te halen. Natuurlijk heb je begrip voor zijn situatie, maar hoever moet je gaan? Moet je alles maar goed vinden? Je snapt namelijk dat het lastig is. Maar hoe moet het dan met het werk?
Voor je het weet zit je begrijpend mee te knikken
Als Hans die middag bij je komt, steekt hij van wal. Het gaat niet goed, je krijgt zijn versie van het verhaal in geuren en kleuren en eigenlijk zegt hij tussen neus en lippen ‘ik vind eigenlijk dat ik even niet kan werken’. Je hoort het aan. Begrijpen doe je het. Je wilt hem de ruimte geven. Want je hebt het zelf ook ooit meegemaakt en snapt hoe het is. En voor je het weet zit je begrijpend mee te knikken, kan je het helemaal voorstellen en ben je overtuigd dat het beter is voor Hans om even niks te doen. Je geeft hem alle ruimte en hoopt dat het daarmee snel voorbij is. Begripvol schudt je zijn hand, wenst hem sterkte en ziet hem de deur van jullie kantoor uitlopen. Zo is het het beste toch, schiet er door je hoofd. Al heb je ook allerlei vragen: Wanneer zal hij er weer zijn? Is het inderdaad het beste? Hoe moet het nu met het werk? Enzovoorts.
Wat er vaak gebeurt
Je kent je teamleden goed en je wilt het beste voor ze. En jij bent ook maar een mens. Je snapt heel goed dat mensen geen robot zijn en dat er nou eenmaal dingen gebeuren waar we mee te dealen hebben. Wat we vaak doen in dit soort situaties is dat we gaan ‘meehuilen’. Onder het mom van iemand de ruimte geven en dat iemand vast weet wat het beste voor hem of haar is, geven we volledig mee. We ‘huilen’ zelfs mee. Waarmee we hopen dat de medewerker denkt ‘ah, wat fijn dat ik zo goed begrepen wordt en wat een fijne ‘baas’ heb ik. Ik zorg dat ik zo snel mogelijk weer volledig aan het werk ga.’ Maar meestal gebeurd het omgekeerde. Vanuit deze goede bedoelingen staan alle sluizen open en wordt jouw invloed als leidinggevende juist minder omdat je iemand weinig ziet en spreekt. Daarnaast wordt het als iemand niet meer werkt, steeds lastiger om terug te keren. De drempel wordt steeds hoger.
Het is goed bedoeld maar werkt averechts
Dat wat we als leidinggevende dus eigenlijk goed bedoelen, werkt juist averechts. Maar wat moet je dan? Je hebt namelijk echt begrip. En je wilt ook empatisch overkomen. Alleen vanuit ondernemersperspectief moet er ook gewerkt worden. Je hebt nou eenmaal een contract met elkaar. De een levert zijn kennis, inzet en expertise en jij betaalt daarvoor. Moet je dan zomaar alles goed vinden? Dat voelt ook niet goed. En wat nou als je hier 5 teamleden van hebt? Er gebeurt steeds van alles in de levens van de mensen om je heen. Op die manier kan je je bedrijf niet runnen.
Goed punt
En hier heb je een goed punt. Want je mag inderdaad ook wat van je medewerker verwachten. Dat is helemaal niet gek. Je hebt nou eenmaal een contract met elkaar. Dus hoe kan je toch empathisch zijn, maar niet doorschieten in meehuilen?
Veeleisend helpen
Wat in dit geval beter werkt en wat voor beide beter voelt, is in plaats van mee te huilen veeleisend te helpen. Dit betekent dat je in het geval van Hans luistert naar zijn verhaal en er begrip voor hebt, maar ook de verantwoordelijkheid bij hem laat voor hoe nu verder. Waarbij je hem de oplossing laat bedenken, maar waarbij jij in je leidinggevende rol duidelijk bent over je grenzen en hem zeker wel wil helpen.
Laat hem dus zijn verhaal doen en stel vragen. Laat de verantwoordelijkheid bij de medewerker. Vraag wat zijn voorstel is. Kijk met een schuin oog als het nog niet is wat je eigenlijk verwacht. Vind je een week verlof nemen bijvoorbeeld oke, maar komt hij met het voorstel voorlopig een tijdje thuis te willen blijven (ofwel ziekteverzuim), dan kan hoef je dus eigenlijk alleen maar bedenkelijk te kijken. Dan komt er als het goed is een tweede voorstel.
Geef ruimte maar wel dat de medewerker weet dat hij een verantwoordelijkheid heeft voor het werk. En biedt je hulp waar het kan. Is het bijvoorbeeld fijn dat iemand opgehaald wordt in plaats van dat hij of zij zelf moet rijden, regel dat dan.
Dus ben empatisch en bied hulp, maar stel je grenzen en laat de verantwoordelijkheid bij de medewerker. En als het goed is, ken je je mensen. Je weet dat je de een eerder moet afremmen en de ander juist wat meer moet stimuleren.
Veeleisend helpen werkt voor beide kanten beter en is tegelijkertijd een stuk duidelijker.
Is dit ook een herkenbaar voorbeeld voor jou? Hoe ben jij er toen mee omgegaan?
Voorkomen dat je team een energievreter is en wil je er juist uithalen wat er in zit?
Download dan hier mijn gratis ebook ‘Van Stress naar Succes’. Met een korte scan (=leuk) en 15 waardevolle tips!